สิ่งที่แม่พูดปดพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ)

[kaidee20]

เพียงพอไม่มีเงิน คนแรกที่คิดถึง คือ พ่อรวมทั้งแม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงหมายถึงแฟนแล้วก็เพื่อนฝูง

หนแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในระหว่างที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีของกินพอเพียงสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และก็กล่าวว่า"ทานจำนวนไม่ใช่น้อยนะลูก แม่หิวเท่าไร" หนแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่เป็นประโยชน์ ต่อสภาพทางด้านร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมชอบรับประทานมากมาย ในช่วงเวลาที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมเล็มรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเถอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานมากกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

แล้วก็ค่าใช้สอยทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในบ้าน บางคราวผมตื่นขึ้นมากมายลางดึกดื่น

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งทำงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับผม..นอนเหอะขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มและก็พูดกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่อยากนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนปกติ

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอย่างยิ่งดวงใจให้ผม แม่นั่งคอยผมท่ามกลางแสงแดดแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แม้กระนั้นความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่ว่าแม่กล่าวว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และภายหลังที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะเหตุว่าโ ร ค ร้ าย แม่ของผมต้องแบกภาระ

รายจ่ายทั้งปวงคนเดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีวันไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็ชี้แนะให้แม่สมรสใหม่แต่ว่า แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมกับพูดว่า

"ฉันไม่อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้สำเร็จการศึกษาแล้วรวมทั้งได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แต่ว่าแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินพอใช้ได้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

รวมทั้งผมตั้งมั่นจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ต้องการ ไม่ก่อกวนผม แม่ บอกกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

และครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็จำต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอย่างอ่อนแรงภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่ชี้ได้ว่าเธอรัก

และมุ่งหมายจะได้พบผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ซูบผอมมากมาย แล้วก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปมาก และผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ เนื่องจากว่าการได้มองเห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมและบอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่เคยรู้สึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงชั่วนิจนิรันดร์

ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าละเลย เอาใจใส่กันให้มากๆก่อนที่จะสายไป
โกหก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/