เมื่อร่ำรวยอย่าจองหอง จนไม่เอาพี่เอาน้อง สักครู่จะเป็นคนมั่งคั่งต กอั บเสมือนชายคนนี้..

[Hanako5]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน ดูเหมือนจะทุกเข ตของ ก รุ งเท พ แล้วก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมและก็ประมาณ 500 ไร่

รวมทั้งเมื่อ 30 ปีก่อนนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มาล้นหลาม ก็ส่งลูกเรียนต่างประเทศหมด ไม่ต้องดำเนินการให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้กำไรมาเยอะแยะอยู่แบบเดียวกัน พวกเราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และจู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆด้วยเหตุว่ามีความคิดว่าตัวเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับใครกันแน่อย่างไรก็ได้

แต่ว่าก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ

ด้วยเหตุว่าเงินที่ให้ มีความคิดว่าให้ทาน แล้วเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในตอนนั้นผมไม่รู้จักเลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดทำการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต


น้ำหลาก พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินมากมาย เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นเจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนกระทั่งหมดตัวข าดทุนข้างใน 2 ปี

คือสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้สิน 200 กว่าล้าน ตอนนี้ผมเป็นบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต รวมทั้งภรรยาผมก็ไม่มีกระจิตกระใจ

ทำอะไร ทั้งยังลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามทางชีวิตตัวเอง

ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจำเป็นต้องชูหม้อ กวยเตี๋ยว

ล้างจาน แต่ว่าพอมันอยู่นานวันเข้าทุกวันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาทุกข์ยากลำบากตอนแก่แต่ว่า

ก็พอเข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ว่าลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เนื่องจากในช่วงเวลานั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้ราวกับพ่อผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดเนื่องจากชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม

ถ้าเกิดมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นคือด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณถัดไปแล้ว แต่ว่าถ้าคุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เพราะถ้าเกิดขาดเงินคุณลุง ผมคงไม่ร อดในวันนั้น

เนื่องจากว่าเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมประพฤติตามที่พ่อบอกแล้วให้ทดแทนหนี้

ก้อนนี้ให้ลุง และส่วนลูกคุณลุง ผมไม่ทราบก ร ร มของคนไหนกันแน่ของมันนะ

เมื่อได้ยินดังนั้น ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง แล้วก็ลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมรู้เรื่องความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขามิได้ด่ าผมแม้กระนั้นหลานพูดความจริงให้ฟัง แค่ผมรับข้อเท็จจริงมิได้เพียงแค่นั้น

แม้กระนั้นเวลานี้ผมมีความสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเยอะๆผมเกลียดชังคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมรับประทานผมเที่ยว

แต่ในขณะนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน ไม่มีสหาย ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ตอนนี้ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เพราะว่าไม่อย าก

มองเห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นผู้ใด ร้านค้าอยู่ตรงไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิด อาจไม่มีคำว่า ย า กกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก หากไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด รวมทั้งเรื่องนี้สอนใจก้าวหน้าจริงๆ

มันถือได้ว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกจำนวนไม่น้อยเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความรู้สึกว่าตัวเองเหนือผู้ใดกัน

"มองให้สูงราวกับท้องฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...คือพื้นดิน..."
รวย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ไม่เอาพี่เอาน้อง