ฝึกฝนเดินลำพังถ้าไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Beer625]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกมาจากมือมากเท่านั้นที่ควร

ถนอมจงรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดกำลังใจถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่เมื่อร้องกระทั่งสมใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเท่าใดเนื่องจากมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา จึงอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีผู้ใดกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครคนหนึ่งไม่มีคุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จะต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

ควรทำความเข้าใจที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ แล้วก็ถ้าหากคุณรู้สึกว่าตนเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้รู้สึกอกน้อยใจ เนื่องจากว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนผู้อื่นทั่วๆไป

บิดามารดาเป็นผู้ที่รักและปรารถนาดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เพราะเหตุว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นมิได้สนใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะเหตุว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึง

ที่หมาย อย่ า ให้ใครกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/