การที่พวกเราเจอะกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Naprapats]

มือ ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง แล้วก็ถ้าหากหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจำเป็นต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากเจอก็จะต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำเป็นต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ฉะนั้น การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากคนอื่นๆ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของกร ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เปรียบเสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนพื้นโลกโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เหมือนกัน ทุกพฤติกรรมนั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเราเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างกร ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำเป็นต้องฝึกที่จะยกโทษ ปลดปล่อยเขาออกจากดวงใจ เลิกสร้างแขน ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เรายกโทษเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับมือ ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆก็ตามกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญผู้ใด..มือ ร ม มัน"

ตามหลักคำอบรมสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะทุกอย่างล้วนควรจะมีที่ไปที่มา นั่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่เมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อไปเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในปัจจุบัน เป็นผลของมือ ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต คือผลของกร ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/